“A Moment in Oliena” - Discover the story behind the bag ❤️

Dankjewel om de tijd te nemen om het volledige verhaal achter Oliena te lezen.

Vandaag doe ik iets helemaal nieuws, iets dat best wel eng voelt. Ik stel me kwetsbaar op en deel graag het verhaal van Oliena, de nieuwste handtas die ik ontwierp.

Mijn omgeving raadde me aan om niet te veel te delen over de moeilijke stukken van dit verhaal, omdat het “niet professioneel” zou zijn. Maar ik kies er bewust voor om het échte verhaal te vertellen, de mooie én de moeilijke delen. Ik zeg altijd dat ik mijn merk bén en dus zo transparant mogelijk wil communiceren, maar toch blijven bepaalde dingen lang onverteld.

Een maand voor de opening van mijn winkel (8 juni 2024) eindigde mijn relatie van vier jaar. De ene dag zat ik in pure euforie omdat ik een contract getekend had voor mijn winkel in Antwerpen, in de Kloosterstraat nog wel. Het geluk en de trots die toen door mijn lijf gierden waren enorm. En de volgende dag hoorde ik dat ik niet de vrouw was met wie hij oud wilde worden.

Ik moest een nieuwe plek zoeken die ik “thuis” kon noemen, ik moest een break-up verwerken én tegelijk mijn business opstarten. Heftig. Mijn overlevingsmodus schakelde aan en ik deed wat nodig was om op 8 juni de deuren te openen. Opendoen op 8 juni deed ik & hoe dan nog! Het was meteen een knaller.

Geen enkele klant had door hoe ik me écht voelde. Het enige wat ik kon doen, was in automatische piloot blijven zolang het nodig was.

De winkel opende in de zomer. Iedereen genoot van het mooie leven in het buitenland, op festivals of op hun favoriete terrasje. Als startend merk kende bijna niemand mij al, waardoor de weg naar het bekende vaker genomen werd dan de weg naar mijn winkel.

Vorige zomer was zonder twijfel de meest uitdagende periode van mijn leven.

Er was maar één manier om hier doorheen te komen: bewust gaan leven, voor mezelf zorgen en me omringen met de juiste mensen. Dat is precies wat ik deed. Ik stelde mezelf en mijn noden vaak in vraag, gaf mezelf ruimte en probeerde te groeien op verschillende vlakken.

Door dichter bij mezelf te komen, trok ik automatisch ook “mijn mensen” aan.

Het is eigenlijk onbeschrijflijk dat ik, ondanks deze heftige periode, met zo’n rijk gevoel terugkijk en dat ik diezelfde periode zelfs kan benoemen als één van de mooiste, warmste, meest leerrijke en indrukwekkendste periodes uit mijn leven.

Ook al start dit verhaal hard, voor mij voelt het uiteindelijk positief. Oliena gaat niet over verdriet, paniek, diep gaan of automatisch leven, maar net over veerkracht, geluk, mildheid, rijkdom, grenzen leren kennen en respecteren.

Toeval bestaat, daar ben ik het 100% mee eens, maar het is in elk geval geen toeval dat ik terechtkwam in de co-house waar ik nu woon. Ik kan hier over veel mensen praten, maar ik wil toch graag specifiek mijn huisgenoten benoemen. Jullie hebben álles vanop de eerste rij meegemaakt: elke crisis, elke traan, elke lach… en het feit dat jullie er altijd waren wanneer ik jullie nodig had, is onbeschrijflijk.

The trip of my life — Sardegna & Sicilia

Na twaalf maanden gunde ik mezelf eindelijk vakantie. Ik had nood aan rust en voelde dat deze reis een deel was van mijn ontwikkeling. Na een jaar vol zwoegen begon alles eindelijk op zijn plaats te vallen. Exact waarvoor ik het allemaal deed.

De reis naar Sardinië en Sicilië was mijn eerste soloreis en stond symbool voor de trots die ik voelde doorheen dit hele proces, zo van: “I am still standing and nailing this, right?!”

Iedereen vroeg of ze mee mochten gaan, maar elke haar op mijn lichaam zei me dat ik alleen moest gaan. Alleen al het idee van de rust die ik daar zou vinden, gaf me rust nog voor ik vertrok. Ik herinner me nog hoe ik op de luchthaven zat met een aperol, want ja je weet wel, en de spanning voelde door heel mijn lijf. Ik stuurde een vriend dat ik bang was dat ik niet zou kunnen ontspannen. Gelukkig kwam die rust al op dag twee volledig binnen.

Mijn dagen begonnen standaard met een ontbijtje aan het strand en eindigden aan het water bij zonsondergang. Ik genoot van la dolce vita en fantaseerde zelfs al over mijn leven als wijnboerin in Italië. ❤️

De naam “Oliena”

Tijdens mijn reis in Sardinië was ik instant verliefd op het laatste dorp dat ik bezocht: Oliena. De naam bleef hangen. Het voelde perfect voor dit nieuwe model.

Ik ging erheen om de natuur op te zoeken en maakte er een prachtige hike, maar ook het dorp zelf was betoverend.

Voor ik op reis vertrok dacht ik nog dat ik mogelijks de nieuwe naam voor de handtas zou vinden, maar legde mezelf geen druk op. Meestal vertrek ik vanuit een naam nog voor ik begin met ontwerpen of geef ik een naam aan een handtas van iemand die ik graag heb of bewonder. Deze keer voelde het anders en wist ik dat ik een naam nodig had die een heel persoonlijk onderdeel is van heel mijn ondernemersverhaal het voorbije jaar.

Ik was tijdens de reis niet voortdurend aan het nadenken over een naam dus ook niet toen ik aankwam in mijn laatste Airbnb in Oliena. Ik was zo verwonderd van Oliena en liep vaak met mijn mond open en een extreem warm gevoel rond. Mensen die me kennen weten dat ik heel intens kan genieten van dingen en hier graag al mijn zintuigen voor gebruik. Oliena kwam ook zo intens binnen. Ik herinner me nog dat er toen een momentje van 'nu valt alles samen' kwam en ik herhaalde een aantal keer luidop 'Oliena'.

Waarom analoge fotografie?

Van mijn beste maatje kreeg ik een jaar geleden een analoge fototoestel cadeau, zodat de kwaliteit van mijn foto’s beter zou zijn dan die van de wegwerpcamera die ik voordien gebruikte. Deze camera zat standaard in mijn SofieDarche. Niet om perfecte foto’s te maken, maar om vibes en spontane momenten vast te leggen.

Mensen vroegen me soms waarom ik geen “betere” foto’s probeerde te maken, maar dat was net het punt: het ging niet om perfectie. Niet om goed of slecht. Het ging om momenten bewaren. Echt, imperfect, eerlijk. Just the vibe!

Voor de fotoshoot wilde ik die Italiaanse sfeer vastleggen die zo’n belangrijke rol heeft gespeeld in dit hoofdstuk van mijn leven.

Waarom ik zelf model ben

Dit nieuwe ontwerp voelt persoonlijker dan alles wat ik eerder maakte. Daarom voelde het ook logisch om zelf model te zijn. Het ligt buiten mijn comfortzone, maar het zou verkeerd voelen om iemand anders dit verhaal te laten vertellen.

_

Een bedrijf opbouwen is een uitdaging, of toch voor mij. Voor jezelf zorgen is zó belangrijk om dat te laten slagen. Zelfontwikkeling stopt ook nooit en de voortdurende zoektocht naar jezelf daarin is eigenlijk iets prachtigs.

Ik wil dan ook eindigen met te zeggen hoe ongelooflijk trots ik ben op mezelf. Op wat ik vandaag doe, hoe ik het doe en met wie ik het doe. Eeuwige dankbaarheid en liefde.

XOXO

Sofie